Afschuiving buitentalud: verschil tussen versies

Afschuiving is het verschijnsel dat een deel van het talud naar benedenschuift, meestal langs een cirkelvormig glijvlak. Afschuivingen van het buitentalud tasten de bekleing van de dijk aan, waardoor de dijk kwetsbaarder is voor een volgend hoogwater. Om deze reden dient de schade herstald te worden voordat de waterstand weer gaat stijgen.

Afschuivingen in het buitentalud kunnen ontstaan bij een snel dalende buitenwaterstand. De dijk is nog verzadigd met water (ten gevolg van een hoogwaterstand), wat zorgt voor grote waterspanningen. Doordat de waterspiegel daalt, valt de steundruk weg en kan het buitentalud afschuiven. Dit fenomeen treedt op in dijken die bestaan uit ondoorlatende grondsoorten (cohesief materiaal). Hierdoor dalen de waterdrukken in de dijk minder snel dan de buitenwaterstand. Factoren die van belang zijn, zijn de dijkopbouw (kern- en bekledingsmateriaal), de snelheid waarmee het buitenwater daalt, de duur van de hoogwaterperiode en de geometrie van de dijk (taludhelling).

Afschuivingen van het buitentalud kunnen ook ontstaan ten gevolge van erosie van het buitentalud, hoge verkeersbelastingen op de dijk of zettingsvloeiingen.