Graverij door dieren: verschil tussen versies

Het gaat hier om een beschadigde grasmat door dierlijk graafwerk (hol, gang) in de dijk of directe omgeving. Voor een door vee vertrapt talud wordt verwezen naar de betreffende pagina.

Dieren kunnen door hun graafwerkzaamheden de grasmat en de ondergrond van het binnen- of buitentalud van de dijk aantasten. De conditie van de grasmat gaat hierdoor achteruit. Dit kan ook optreden doordat groot vee het kapottrapt of doordat de grasmat ondiep wortelt als gevolg van te veel drijfmest. Een kapotgetrapte, onregelmatige grasmat biedt minder weerstand en meer aangrijpingspunten voor erosie. Dieren zoals de mol, de bever, het konijn, de muskus- en de beverrat graven gangen in de afdekkende kleilaag. Dit vermindert de waterdichtheid van de dijk en het grondwater kan hierdoor snel buiten het talud treden. Wanneer een gang uitkomt in de zandkern van de waterkering is er een grote kans op verweking van de waterkering. Kwel langs deze gangen kan de oorzaak zijn van zandmeevoerende wellen. Tijdens het hoogwater hebben veel holbewoners de neiging met de waterstand mee omhoog te trekken.

Naast het bestrijden van deze dieren dienen de gegraven gangen dichtgestopt te worden. Dit biedt echter geen afdoende oplossing. De aanwezige gangen leveren een blijvende verzwakking van de dijk op. Interne erosie zal de waterkerende functie van de dijk langzaam doen afnemen.

Bij regionale keringen is als gevolg van de hoge dagelijkse waterstand en de veelal zacht (ecologische) oevers een ideaal biotoop gecreëerd voor muskusratten. Holen in de kern van een relatief smalle boezemkering als gevolg van muskusratten activiteit zijn dan ook geen uitzondering (Bijleveld 2004 HHS AGV).