Aanleg noodkering: verschil tussen versies

Noodkeringen worden aangelegd wanneer er een waterkering dreigt te bezwijken. Het doel is om in een relatief korte tijd een waterkering te kunnen maken die voor een relatief korte tijd voldoende veiligheid kan bieden. De locatie van een dergelijke noodkering moet strategische worden gekozen, zodat deze aansluit op hoge gronden of overige delen van de dijk waarvoor geen urgentie van een noodkering is.

In sommige delen van Nederland is de primaire kering zodanig georganiseerd dat er bij nadering van echt hoogwater opzetstukken, hoogwaterschotten etc. nodig zijn om het vereiste veiligheidsniveau te halen. Dit soort voorzieningen worden niet gezien als noodkeringen, maar als flexibele of mobiele keringen.

Het beschermen van buitendijks gelegen woonwijken of industrie kan in principe ook een functionaliteit van noodkeringen zijn. Dit geldt echter maar voor een beperkt aantal locaties in Nederland omdat de voor een groot aantal “buitendijkse gebieden” inmiddels ook een veiligheidsniveau is vastgesteld. Bij het overschrijden van dit niveau mogen de dijken niet worden verhoogd omdat de rivier in die gevallen de ruimte wordt gegeven om verder stijging van de waterstand te voorkomen.

Het tijdelijk verhogen van de kruin van de dijk wordt in deze situatie niet als noodkering gezien maar als “ophogen dijkkruin ter compensatie van hoogte-tekort”

Mogelijkeheden voor het aanleggen van een noodkering zijn

• opwerpen gronddam (geotextiel uitrollen, zand of grond storten en daarna verpakken)
• dam uit zandzakken of geobags
• Quick Damm © (zie bijv. [1])
• Water Wall ©