Graverij door dieren: verschil tussen versies

Versie van 19 aug 2014 om 10:50

1 Kennis

Dieren kunnen door hun graafwerkzaamheden de grasmat en de ondergrond van het binnen- of buitentalud van de dijk aantasten. De conditie van de grasmat gaat hierdoor achteruit. Dit kan ook optreden doordat groot vee het kapottrapt of doordat de grasmat ondiep wortelt als gevolg van te veel drijfmest.

Holen- en gangenmakers (mol, bever, konijn, muskus- en beverrat) kunnen gangen graven waardoor het grondwater snel buiten het talud kan treden. Tijdens het hoogwater hebben veel holbewoners de neiging met de waterstand mee omhoog te trekken.

Een kapotgetrapte, onregelmatige grasmat biedt minder weerstand en meer aangrijpingspunten voor erosie. Dieren zoals de mol, de bever, het konijn, de muskus- en de beverrat graven gangen in de afdekkende kleilaag. Dit vermindert de waterdichtheid van de dijk. Kwel langs deze gangen kan de oorzaak zijn van zandmeevoerende wellen.

Als gevolg van dierlijke activiteiten kunnen graverijen of hollen in de waterkering ontstaan. Wanneer een bevergang uitkomt in de zandkern van de waterkering is er een grote kans op verweking van de waterkering.

Naast het bestrijden van deze dieren dienen de gegraven gangen dichtgestopt te worden. Dit biedt echter geen afdoende oplossing. De aanwezige gangen leveren een blijvende verzwakking van de dijk op. Interne erosie zal de waterkerende functie van de dijk langzaam doen afnemen.

• DHV-rapport “Gevolgen van graverij door muskusratten en beverratten voor de veiligheid van waterkeringen”.
• In China langs de gele rivier is veel ervaring met het opsporen van holen met grondradartechnieken.

2 Hulpmiddelen

• schaderegistratieformulier “Menselijke- of dierlijke/activiteit” van WSRL Calamiteitenbestrijdingsplan WSRL – Hoogwater op de rivier
• Digigids
• Inspectiewijzers waterkeringen – technische Informatie uitvoering inspecties

3 Ervaringen

• TAW Water tegen de dijk (1993)
• Oude vermeldingen van dierlijke activiteiten